Spośród wszystkich krajowych 23 parków narodowych Ojcowski (OPN) najpilniej wymaga wsparcia ze strony ogrodów botanicznych, jako park narodowy o najmniejszej powierzchni, najmocniej zagrożony wskutek m.in. masowej turystyki oraz presji deweloperów. Wiele cennych gatunków dla flory tego parku osiąga w Polsce granicę występowania, występując w OPN na nielicznych izolowanych stanowiskach. Dotyczy to zarówno światłożądnych gatunków muraw (np. macierzanka wczesna Thymus praecox, ostnica piórkowata Stipa pennata, perłówka siedmiogrodzka Melica transsilvanica, turzyca stopowata Carex pediformis), jak i atlantyckich roślin cienistych lasów, np. obrazków wschodnich Arum orientale oraz ułudki leśnej Omphalodes scorpioides. Dla szeregu gatunków lokalnie wymarłych w tymże parku opracowano skuteczne metody uprawy zachowawczej i gromadzenia zasobów genowych. Dotyczy to choćby pokrzyku wilczej jagody Atropa belladonna L. Inne spośród roślin szczególnej troski OPN zostały właśnie skutecznie reintrodukowane w innych parkach narodowych jak choćby dzwonecznik wonny Adenophora liliifolia w Puszczy Kampinoskiej oraz w otulinie Roztoczańskiego Parku Narodowego.

Wstępnym etapem takiej współpracy park narodowy – ogród botaniczny powinno być opracowanie planów restytucji i/lub ochrony czynnej wybranych gatunków oraz siedlisk przyrodniczych wymienionych w Dyrektywie Siedliskowej (Habitatowej). Niniejsza praca prezentuje takie plany dla czterech gatunków dwu już wymarłych w OPN (dzwonecznika wonnego i przewiercienia okrągłolistnego Bupleurum rotundifolium) oraz dwu krytycznie zagrożonych zanikiem (czosnku niedźwiedziego Alium ursinum i pokrzyku wilczej jagody).

Publikacja:

Kapler A. 2020. Program restytucji i ochrony wybranych gatunków wymarłych bądź krytycznie zagrożonych w Ojcowskim Parku Narodowym. Restitution and conservation program for selected, extinct or critically endangered species of Ojców National Park. Prądnik. Prace Muzeum Szafera 30: 27-56.